Η νηστεία είναι: «όπλο μέγα κατά των πειρασμών» (Άγ. Θεοφύλακτος),
«αρχή
της χριστιανικής ζωής, μητέρα της προσευχής, πηγή σωφροσύνης, και
φρόνησης. Αύτη διδάσκει την ησυχία και προηγείται όλων των καλών έργων…
Δρόμος μέγας εις παν αγαθόν… προστατεύει κάθε αρετή. Είναι η αρχή του
πνευματικού αγώνα» (Άγ. Ισαάκ ο Σύρος),
«πονηρών εννοιών εκκοπή, ενυπνιασμών ελευθερία, προσευχής καθαρότης, ψυχής φωστήρ, νοός φυλακή» (Άγ. Ιωάννης Κλίμακος),...
«θεμέλιος αρετής» (Άγ. Γρηγόριος Νύσσης),
«κακού
αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός,
καταλαλιάς, ψεύδους, επιορκίας… κάνει σπίτια να προκόβουν, είναι μητέρα
της υγείας, παιδαγωγός της νεότητας, στολίδι των γερόντων, καλή
σύντροφος των οδοιπόρων, πιστός συγκάτοικος αυτών που συνοικούν» (Άγ.
Βασίλειος),
«παντός κακού αποχή» (Άγ. Θεόδωρος Στουδίτης),
«αποστροφή προς τα αμαρτήματα, τον φθόνο, τη λοιδορία, τη φλυαρία, και τα άλλα κακά» (Μέγας Φώτιος),
«την επιθυμία μαραίνει» (Άγ. Μάξιμος Ομολογητής),
«…έχει
τη δύναμη σε άλλον να καταστέλλει τις πυρώσεις και τις κινήσεις της
σάρκας, σε άλλον να καταπραΰνει το θυμό, από άλλον να διώχνει τον ύπνο,
σε άλλον να διεγείρει την προθυμία για το καλό, άλλου να καθαρίζει το
νου και να τον ελευθερώνει από τους πονηρούς λογισμούς, άλλου να δαμάζει
την αλόγιστη γλώσσα και με το φόβο του Θεού να την συγκρατεί και να μην
την αφήνει καθόλου να λέει λόγια ανωφελή και άσχημα. Σε άλλον σκεπάζει
αοράτως τα μάτια που πλανώνται, τα συγκρατεί και δεν τα αφήνει να
περιφέρονται περίεργα εδώ κι εκεί, αλλά κάνει τον καθένα να προσέχει τον
εαυτό του και τον διδάσκει να θυμάται τα δικά του αμαρτήματα και τις
δικές του ελλείψεις… χωρίς νηστεία κανένας και καμία αρετή μπόρεσε να
κατορθώσει» (Άγ. Συμεών Νέος Θεολόγος),
«παν καλόν και αγαθόν διά της νηστείας κατορθούται και τελειούται» (Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς),
«της μελλούσης ζωής εικών… των Αγίων σύντροφος» (Άγ. Αστέριος Αμασείας).
Η χριστιανική νηστεία δεν είναι σωματοκτόνος αλλά «παθοκτόνος» (Άγ. Συμεών Νέος Θεολόγος).
«Αν η νηστεία ήταν αναγκαία στον Παράδεισο, είναι πολύ περισσότερο αναγκαία έξω από τον Παράδεισο» Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος.
«Όπως
νηστεύουμε ως προς την κοιλιά, να νηστεύουμε και ως προς τη γλώσσα,
αποφεύγοντας την καταλαλιά, το ψέμα, την αργολογία, τη λοιδορία, την
οργή…» (Άγ. Δωρόθεος Γάζης).
«Αν
όλοι την παρελάμβαναν ως σύμβουλο σ’ αυτά που οφείλουν να πράξουν,
τίποτε δεν θα εμπόδιζε να είχαμε βαθιά ειρήνη σ’ ολόκληρη την οικουμένη…
Κι ούτε πάλι ο βίος μας θα ήταν τόσο πολυστένακτος και γεμάτος
κατήφεια, αν η νηστεία κυβερνούσε τη ζωή μας. Διότι είναι φανερό ότι θα
δίδασκε σε όλους όχι μόνο την εγκράτεια των τροφών, αλλά και την πλήρη
αποφυγή και αποξένωση από τη φιλαργυρία, την πλεονεξία και από κάθε άλλη
κακία» (Μέγας Βασίλειος).
