Η τιμή προς τους Αγίους - Προσκύνηση Εικόνων και Λειψάνων

Κατ' αρχήν θα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: «Υπάρχουν νεκροί Άγιοι»;
«Μα ο Κύριος μιλούσε για ζωντανό άνθρωπό, και όχι για νεκρούς! Εσείς προσκυνάτε εικόνες νεκρών Αγίων!» θα πει κάποιος.

Μήπως όμως αυτός που το λέει προσκυνάει έστω και ζωντανούς; Ή θεωρεί ειδωλολατρεία ακόμα κι αυτό; Εμείς δεν κάνουμε διάκριση μεταξύ ζωντανών και «νεκρών» Αγίων, επειδή δεν υπάρχουν νεκροί Άγιοι!

Αν υπάρχουν νεκροί Άγιοι, ο Κύριος είπε ψέματα στην αδελφή τού Λαζάρου, ότι «όποιος ζει και πιστεύει σ' εμένα, δεν θα πεθάνει στον αιώνα». (Ιωάννης 11/ια΄ 26). «Επειδή όλοι ζούν στον Θεό», και «δεν είναι ο Θεός νεκρών, αλλά ζώντων». (Λουκάς 20/κ΄ 38). Και ο απόστολος Ιωάννης, δείχνει πως όλοι οι πιστοί, ζουν και παρακολουθούν και προσεύχονται στον ουρανό. (Αποκάλυψις  6/ς΄ 9-11. 18/ιη΄ 20. 19/ιθ΄ 1,4,6. 20/κ΄ 4-6 κλπ).

Το ότι πέθανε το σώμα τους, δε σημαίνει πως και αυτοί είναι νεκροί! «...εάν η επίγειος ημών οικία τού σκήνους καταλυθεί, οικοδομήν εκ Θεού ΕΧΩΜΕΝ (από τώρα που ζούμε στη γη, πόσω μάλλον στους ουρανούς), οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοις ουρανοίς. (Β΄Κορινθίους 5/ε΄ 1-4).



Πράγματι, οι άγιοι ζουν! Και αν τα παραδείγματα τής Αγίας Γραφής που αναφέραμε μιλούν για προσκυνήσεις ζώντων αγίων, πολύ περισσότερο αρμόζει η προσκύνηση σε κεκοιμημένους (όχι πεθαμένους) αγίους. Αυτοί στάθηκαν «πιστοί έως θανάτου», και έλαβαν «τον στέφανο τής ζωής». (Αποκάλυψις 2/β΄ 10). Κι αν λέγονται «κεκοιμημένοι», η λέξη αναφέρεται στο σώμα τους, που κοιμήθηκε ως την ανάστασή του, κι όχι στην ψυχή. Αυτοί σήμερα είναι «βασιλείς και ιερείς τού Κυρίου» (Αποκάλυψις 20/κ΄ 4-6), και τους αρμόζει η ανάλογη τιμή.

Στην Αποκάλυψη 6/ς΄ 9-11, φαίνεται πως οι κεκοιμημένοι (σωματικά) άγιοι, στην πραγματικότητα παρακολουθούν άγρυπνα από τον ουρανό τι συμβαίνει στη γη, και προσεύχονται γι' αυτό. Όσο για το Θεό, εισακούγοντας αυτές τις προσευχές τους, «κρίνει την κρίση τους», ( Αποκάλυψις 18/ιη΄ 20,21), και ενεργεί σύμφωνα με τις προσευχές τους. (Αποκάλυψις 8/η΄ 3-5). Εκεί φαίνεται, πως η φωτιά που ανάβει στο ουράνιο θυσιαστήριο, και τα όσα γίνονται στη γη, είναι αποτέλεσμα αυτών τών προσευχών.

Όλα αυτά, είναι σαφής απόδειξη πως οι άγιοι ζούν και βασιλεύουν με τον Κύριο.




Η Προσκύνηση των Αγίων Εικόνων (άλλο προσκύνηση και άλλο Λατρεία)
Η προσκύνηση, δεν είναι πάντοτε λατρεία! Μπορεί να είναι λατρεία, μπορεί όμως να είναι και τιμητική υπόκλιση. Όταν σ' ένα ξενοδοχείο ο πορτιέρης υποκλίνεται στον επισκέπτη, φυσικά εν
τον λατρεύει! Απλά, τον τιμάει με μία τιμητική υπόκλιση. Όταν όμως υποκλίνεται κάποιος στον Θεό, τότε η προσκύνηση αυτή, είναι και λατρευτική επίσης.

Όταν ένας Χριστιανός υποκλίνεται μπροστά σε έναν άνθρωπο τού Θεού, δεν τον λατρεύει, αλλά τον τιμά ως άνθρωπο τού Θεού. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν υποκλίνεται μπροστά σε μία εικόνα ενός Αγίου, δεν λατρεύει την εικόνα, αλλά τιμά το εικονιζόμενο πρόσωπο.

Εάν η εικόνα είναι τού Κυρίου Ιησού Χριστού, τότε μόνο το εικονιζόμενο πρόσωπο λατρεύεται. Όχι η εικόνα, αλλά το πρόσωπο.



Οι προσευχές των αγίων
«Μα μόνο ο Ιησούς είναι μεσίτης Θεού και ανθρώπων! Πώς προσεύχεστε στους Αγίους;» Θα επιμείνει ίσως κάποιος συνομιλητής μας.

Ας σκεφθεί όμως: Άραγε δεν ζητάμε συχνά τις προσευχές των αδελφών μας;
Αν και δεχόμαστε πως μόνο ο Ιησούς είναι μεσίτης, πώς ζητάμε από τους ζώντες αδελφούς μας, να προσευχηθούν για εμάς; Δεν είναι αυτή μία σχετική μεσιτεία; Δεν τους ζητάμε να σταθούν απέναντι στο Θεό για χάρη μας;

Και ο απόστολος Παύλος συνήθιζε να ζητάει τις προσευχές των Χριστιανών. (Α΄ Θεσσαλονικείς 5/ε΄ 25). Αν λοιπόν ζητούμε και δεχόμαστε να σταθούν στην προσευχή μπροστά στο Θεό οι αδελφοί μας που δεν απεδείχθησαν ακόμα πιστοί έως θανάτου, δεν θα ζητήσουμε να προσευχηθούν για εμάς πολύ περισσότερο οι κεκοιμημένοι αδελφοί μας, που απεδείχθησαν Άγιοι μέχρι θανάτου; Δεν ακούει αυτούς ο Κύριος πολύ περισσότερο;



Η τιμή των αγίων λειψάνων
«Και γιατί τιμάτε τα λείψανά τους;» ίσως πει ο δύσπιστος αναγνώστης.
Επειδή υπήρξαν «ναός τού Θεού», (Α΄ Κορινθίους 3/γ΄ 16), όπως το σώμα κάθε αγίου.

Τα λείψανα αυτά, παραμένουν φορείς τής Χάριτος, όπως υπήρξε το λείψανο τού προφήτη Ελισσαιέ, που όταν κάποιος νεκρός ακούμπησε τα κόκκαλά του, αναστήθηκε! (Β΄ Βασιλέων 13/ιγ΄  21). Αυτό, συμβαίνει πολύ περισσότερο τώρα στη Νέα Διαθήκη.

Και ας μην αναρωτηθεί κανείς γιατί τιμούμε τα αντικείμενα των αγίων που έφθασαν ως τις ημέρες μας. Το ίδιο έκαναν οι Χριστιανοί και στον καιρό των αποστόλων, όταν έφερναν αντικείμενα των αποστόλων για τη γιατρειά των αρρώστων, ή χρησιμοποιούσαν ακόμα και τη σκιά τους!!! (Πόσο μάλλον την εικόνα τους). (Πράξεις 5/ε΄ 15. 19/ιθ΄ 11,12). Τόσο τα σώματα των Αγίων λοιπόν, όσο και τα αντικείμενά τους, είναι φορείς τής Θείας Χάριτος, γι' αυτό τα τιμούμε. (Δεν τα λατρεύουμε όμως).

Τέλος, επισημαίνουμε, ότι ο Θεός σε κάθε εποχή φροντίζει δια θαυματουργικών σημείων και αποκαλύψεων, να μας πληροφορεί ποιούς αγίους επιθυμεί να μας κάνει γνωστούς, ώστε να τους καλούμε σαν βοηθούς στη θλίψη μας και τις δυσκολίες μας.

Δεν επιλέγουμε αυθαίρετα το ποιους θα τιμήσουμε ως αγίους. Η προσευχή μας όμως, απευθύνεται πρώτα στο Θεό, και μετά σ' αυτούς. Κι όπως εμείς ζητούμε τις προσευχές τους, προσευχόμαστε με τη σειρά μας γι' αυτούς, καθώς μας ενώνει ο ίδιος Κύριος και η ίδια Εκκλησία, είτε στον ουρανό βρισκόμαστε, είτε στη γη.