Γέροντας Πορφύριος: ”Δεν γίνεστε Άγιοι κυνηγώντας το κακό”

Δεν γίνεστε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Άστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι αυτό θα σας σώσει.

Εκεινο που κάνει άγιο τον άνθρωπο ειναι η αγάπη, η λατρεία πρὸς τὸν Χριστό, η οποία δὲν μπορει νὰ εκφραστει, δὲν μπορει, δὲν μπορει…

Καὶ προσπαθει ο άνθρωπος να κάνει ασκήσεις, νὰ κάνει τέτοια πράγματα και να καταπονει τον εαυτό του για την αγάπη του Θεού.

Κανεὶς ασκητὴς δεν αγίασε χωρὶς ασκήσεις.

Κανεὶς δὲν μπόρεσε ν’ ανέλθει στην πνευματικότητα χωρὶς ν’ ασκηθει. Πρέπει νὰ γίνονται ασκήσεις. Άσκηση ειναι οι μετάνοιες, οι αγρυπνίες κ.λπ., αλλὰ όχι μὲ βία.

Όλα νὰ γίνονται μὲ χαρά. Δὲν ειναι οι μετάνοιες ποὺ θὰ κάνουμε, δὲν ειναι οι προσευχές, ειναι τὸ δόσιμο, ο έρωτας γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὰ πνευματικά.

Υπάρχουν πολλοὶ ποὺ τὰ κάνουνε αυτὰ όχι γιὰ τὸν Θεὸ αλλὰ γιὰ άσκηση, γιὰ ωφέλεια σωματική. Όμως οι πνευματικοὶ άνθρωποι τὸ κάνουνε γιὰ ψυχικὴ ωφέλεια, γιὰ τὸν Θεό.

Αλλὰ καὶ τὸ σωμα ωφελειται πολύ, δὲν αρρωσταίνει. Πολλὰ καλὰ έρχονται. Μέσα στὴν άσκηση, τὶς μετάνοιες, τὶς αγρυπνίες καὶ τὶς άλλες κακουχίες ειναι καὶ η νηστεία.

«Παχεια γαστὴρ λεπτὸν ου τίκτει νόον». Εγὼ τὸ γνωρίζω αυτὸ απ’ τοὺς Πατέρες. Όλα τὰ πατερικὰ βιβλία μιλουν γιὰ τὴ νηστεία.

Οι Πατέρες τονίζουν νὰ μὴν τρωμε δυσκολοχώνευτα φαγητὰ ὴ λιπαρὰ καὶ παχιά, γιατὶ κάνουν κακὸ στὸ σωμα αλλὰ καὶ στὴν ψυχή. Λένε ότι τὸ προβατάκι τρώει τὰ χορταράκια της γης κι ειναι τόσο ήσυχο. Είδατε ποὺ λένε, «σὰν τὸ πρόβατο».

Ενῴ ο σκύλος ὴ η γάτα κι όλ’ αυτὰ τὰ σαρκοφάγα ειναι όλα τους άγρια ζωα. Τὸ κρέας κάνει κακὸ στὸν άνθρωπο. Κάνουν καλὸ τὰ χόρτα, τὰ φρουτα κ.λπ.

Γι’ αυτὸ οι Πατέρες μιλουν γιὰ νηστεία καὶ κατακρίνουν τὴν πολυφαγία καὶ τὴν ηδονὴ ποὺ αἰσθάνεται κανεὶς μὲ τὰ φαγητὰ τὰ πλούσια. Νὰ είναι πιὸ ἁπλὰ τὰ φαγητά μας. Νὰ μὴν ασχολούμαστε τόσο πολὺ μ’ αυτά.

Δὲν ειναι τὸ φαγητό, δὲν ειναι οι καλὲς συνθήκες διαβίωσης, ποὺ εξασφαλίζουν τὴν καλὴ υγεία. Ειναι η αγία ζωή, η ζωὴ του Χριστου. Ξέρω γιὰ ασκητὲς ποὺ νηστεύανε πολὺ καὶ δὲν είχανε καμιά̀ αρρώστια.

Δὲν κινδυνεύει νὰ πάθει κανεὶς τίποτε απ’ τὴ νηστεία. Κανεὶς δὲν έχει αρρωστήσει απ’ τὴ νηστεία. Πιὸ πολὺ αρρωσταίνουν Εκεινοι ποὺ τρωνε κρέατα κι αυγὰ καὶ γάλατα, παρὰ Εκεινοι ποὺ ειναι λιτοδίαιτοι. Ειναι παρατηρημένο αυτό.

Νὰ τὸ πάρουμε και από την ιατρική επίστημη, τώρα το συνιστά αυτὸ το πράγμα.

Οι νηστευτὲς νηστεύουν καὶ δὲν παθαίνουν τίποτε· όχι ἁπλως δὲν παθαίνουν, αλλὰ θεραπεύονται απὸ αρρώστιες.

Γιὰ νὰ τὰ κάνετε όμως αυτά, πρέπει νὰ έχετε πίστη. Αλλιως σᾶς πιάνει λιγούρα. Η νηστεία ειναι καὶ ζήτημα πίστεως. Δὲν παθαίνετε μ’ αυτὴν κακό, όταν τὸ χωνέψετε καλὰ τὸ φαγητό σας.

Οι ασκητὲς μεταποιούν τὸν αέρα σὲ λεύκωμα καὶ δὲν τοὺς πειράζει η νηστεία. Όταν έχετε τὸν έρωτα στὸ θειον, μπορειτε νὰ νηστεύετε μὲ ευχαρίστηση κι όλα ειναι εύκολα· αλλιως σᾶς φαίνονται όλα βουνό.

Όποιοι έδωσαν τὴν καρδιά τους στὸν Χριστὸ καὶ μὲ θερμὴ αγάπη έλεγαν τὴν ευχὴ κυριάρχησαν καὶ νίκησαν τὴ λαιμαργία καὶ τὴν έλλειψη Εγκράτειας.

Υπάρχουν σήμερα πολλοὶ άνθρωποι, ποὺ δὲν μπορουσαν νὰ νηστέψουν μιὰ μέρα καὶ τώρα ζουν μὲ χορτοφαγία, όχι γιὰ λόγους θρησκευτικούς, ἁπλως γιατὶ πίστεψαν ότι αυτὸ θὰ κάνει καλὸ στὴν ὑγεία τους.

Αλλὰ πρέπει νὰ τὸ πιστέψεις, ότι δὲν πρόκειται νὰ πάθεις τίποτε, ποὺ δὲν τρώεις κρέας.

Όταν ο άνθρωπος βέβαια ειναι ασθενής, δὲν ειναι αμαρτία νὰ φάει πρὸς στήριξιν του οργανισμου καὶ φαγητὰ μὴ νηστήσιμα. Τὸ ἁλάτι χρειάζεται στὸν ὀργανισμὸ του ανθρώπου.

Υπάρχει μιὰ φήμη ότι τὸ αλάτι κάνει κακό. Δὲν ειναι σωστὸ αυτό. Ειναι στοιχειο ποὺ χρειάζεται. Καὶ ειναι ορισμένοι μάλιστα ποὺ τὸ έχουν πολὺ ανάγκη.

Άλλοι δὲν τὸ έχουν ανάγκη, Ενῳ κάποιους τοὺς πειράζει. Ειναι ζήτημα ιχνοστοιχείων του οργανισμου. Χρειάζεται μικροβιολογικὴ Εξέταση. Εγὼ τί όνειρα έχω! Γιὰ τὸ Άγιον Όρος δηλαδή.

Παρήγγειλα σιτάρι, γιὰ ν’ αλέθουμε, νὰ φτιάχνουμε ψωμί σταρίσιο. Καὶ σκέφτομαι νὰ πάρουμε διάφορα όσπρια καὶ νὰ τ’ αλέθουμε καὶ νὰ τ’ ανακατώνουμε, σιτάρι μὲ ρύζι, σόγια, σογιάλευρο μὲ φακὲς κ.λπ.

Κι έπειτα έχουμε καὶ τὰ κολοκύθια καὶ τὶς ντομάτες καὶ τὶς πατάτες κι όλα τ’ άλλα χορταρικά. Καὶ μὲ τὸν πατέρα Ησύχιο είχαμε ένα όνειρο.

Μιὰ φορὰ λέγαμε νὰ πάμε νὰ γίνουμε Ερημίτες κάπου καὶ νὰ σπείρουμε σιτάρι καὶ νὰ τὸ μουσκεύουμε καὶ νὰ τὸ τρωμε. Μήπως ὁ Μέγας Βασίλειος Εκει, στὴν έρημο, έτσι δὲν έκανε;

Αλλὰ τώρα εμές μας κακοφαίνεται.

* (Από το βιβλίο “Βίος και Λόγοι” – Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανιά)