Και
η νηστεία και η μετάνοια μας οδηγούν στην κάθαρση της ψυχής από την
αμαρτία, στην ψυχική ειρήνη, στην ένωσή μας με το Θεό. Μας εμπνέουν την
αίσθηση της αφοσίωσης και της υιοθεσίας, μας δίνουν παρρησία στο Θεό.
Υπάρχουν πραγματικά πολλοί και σπουδαίοι λόγοι για να νηστεύουμε και να
εξομολογιόμαστε με καρδιακή συντριβή. Θα έχουμε πολύ
μεγάλη ανταπόδοση γι’ αυτό το συνειδητό αγώνα μας. Έχουμε πολλοί από μας
την αίσθηση της υιικής αγάπης για το Θεό; Τολμούμε με παρρησία και
χωρίς έλεγχο ν’ απευθυνθούμε στο δημιουργό μας στον ουρανό και να Τον
αποκαλέσουμε «Πατέρα μας»; Μήπως, αντίθετα, δεν μπορεί να βγει τέτοια
υιική φωνή από την καρδιά μας, επειδή αυτή έχει νεκρωθεί από τις
εγκόσμιες ματαιότητες, από την προσκόλληση στ’ αγαθά και τις απολαύσεις
του κόσμου; Μήπως κρατούμε τον ουράνιο Πατέρα μας μακριά από την καρδιά
μας; Μήπως είναι ένας τιμωρός, ένας εκδικητικός Θεός αυτός που έχουμε
φτιάξει μέσα μας, επειδή απομακρυνθήκαμε από κοντά Του «εις χώραν
μακράν»;
Μάλιστα! Με τις αμαρτίες μας είμαστε όλοι άξιοι της δίκαιης
οργής Του, της τιμωρίας Του. Πρέπει να θαυμάζουμε τη μεγάλη μακροθυμία
και την υπομονή που μας δείχνει και δε μας αντιμετωπίζει σαν την άκαρπη
συκιά. Ας βιαστούμε, ας κάνουμε γρήγορα για να Τον εξευμενίσουμε με τη
μετάνοιά μας, με τα δάκρυά μας. Ας σκάψουμε βαθιά μέσα μας, να
εξετάσουμε την καρδιά μας με αυστηρότητα. Κι όταν διαπιστώσουμε πως
υπάρχει πλήθος αμαρτιών που την απομακρύνει από τη θεία χάρη, τότε θα
ομολογήσουμε πως πνευματικά είμαστε νεκροί.
(Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης, «Η εν Χριστώ ζωή μου», τ. Α΄)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου