ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ
Κάποτε ζούσε ένας μοναχός ο οποίος όσες φορές ο Ηγούμενος του τον ρωτούσε: «Πως τα πας στην υγειά σου αδερφέ;» αυτός πάντοτε παραπονιόταν ότι ήταν κατάκοπος από την πολλή εργασία.
Ο Ηγούμενος αφού άκουγε συνέχεια τον μοναχό να εκφέρει το ίδιο παράπονο τον ρώτησε μια φορά και του είπε: «Έχω μια ερώτηση να σου κάνω αδερφέ. Τι είδους εργασία κάνεις και μου λες ότι
κουράζεσαι συνέχεια;»
Ο μοναχός τότε αποκρίθηκε: «Ηγούμενε έχω τόσες εργασίες κάθε ημέρα και νύχτα ώστε οι δυνάμεις μου δεν θα έφθαναν ποτέ γι’ αυτές, εάν ο Θεός δεν με βοηθούσε.
Πρώτον, έχω δύο γεράκια τα οποία προσπαθώ να κρατώ δέσμια και να τα εξημερώνω.
Δεύτερον, έχω δυο λαγούς τους οποίους φυλάγω για να μη φύγουν.
Τρίτον, έχω δυο βόδια τα οποία επιβλέπω για να εργάζονται.
Τέταρτον, έχω ένα λύκο τον οποίον προσέχω δια να μη βλάψει κανένα.
Πέμπτον, έχω ένα λιοντάρι το οποίο προσπαθώ να κατανικήσω.
Έκτον, έχω ένα ασθενή τον οποίον πρέπει πάντοτε να τον περιποιούμαι.»
Μόλις τα άκουσε ο Ηγούμενος όλα αυτά χαμογέλασε και είπε στον μοναχό: «Αυτά παιδί μου είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν διότι είναι πάρα πολλές εργασίες για ένα άτομο».
Και όμως σεβαστέ Ηγούμενε απάντησε ο μοναχός σου είπα την αλήθεια.
Ο Ηγούμενος ο οποίος πίστευε μέχρι ενός βαθμού ότι τα λόγια του μοναχού ήταν επιπόλαια και χωρίς κάποιο περιεχόμενο του είπε: «Παιδί μου εξήγησε μου την παραβολή».
Ο μοναχός απάντησε:
Πρώτον, τα δυο γεράκια είναι τα δυο μάτια μου τα οποία πετούν, πηγαίνουν από δω και από εκεί και πρέπει να φροντίζω για να μη δουν κάτι, το οποίο θα μπορούσε να με προτρέψει σε κάποια αμαρτία.
Δεύτερον, οι δυο λαγοί είναι τα πόδια μου, τα οποία πρέπει να εμποδίζω από το να τρέχουν στις ηδονές και τον δρόμο της αμαρτίας διότι εις το βάπτισμα μου, όταν ο ιερεύς έχριε αυτά είπε:
«Του πορεύεσθε τα διαβήματα Σου» δηλαδή του Ιησού Χριστού. Φαντάζεσαι λοιπόν, Πάτερ μου, πόσους κόπους χρειάζεται αυτό;
Τρίτον, τα δυο βόδια είναι τα χέρια μου, τα οποία επιβλέπω με μεγάλη προσοχή για να εργάζονται. Να εργάζονται όμως το αγαθόν ως τα χέρια του Κυρίου, που πάλι στο βάπτισμα μου γι’ αυτά ο ιερεύς
είπε: «Αί χείρες σου εποίησαν με καί έπλασαν με».
Τέταρτον, ο λύκος είναι η γλώσσα μου η οποία πάντοτε έχει ανάγκη από χαλινάρι για να μη δαγκώσει κανένα αδελφό μου, με κάποια κατηγορία είτε είναι παρών είτε απών. Διότι αν ζυγίζουμε με
ακρίβεια και μεγάλη προσοχή τον χρυσό και άλλα πράγματα, πρέπει με μεγαλύτερη προσοχή και ακρίβεια να προσέχουμε τα λόγια μας.
Πέμπτον, το λιοντάρι πάτερ μου είναι η καρδιά μου κατά την οποία νύχτα και μέρα διεξάγω πεισματώδη αγώνα και δυστυχώς με έλκει με μεγάλη βία σε όλα όσα βλάπτουν και καταστρέφουν την ψυχή
μου.
Έκτον, ο ασθενής είναι το σώμα μου το οποίο ποτέ δεν βρίσκεται στην ίδια κατάσταση. Άλλοτε θέλει τροφή και άλλοτε νηστεία. Άλλοτε ανάπαυση και άλλοτε τυραννία. Άλλοτε περίθαλψη και άλλοτε όχι
και για τον λόγο αυτό είμαι αναγκασμένος να έχω την προσοχή μου διαρκώς γυρισμένη προς αυτό, για να το περιποιούμαι όσο είναι δίκαιο, επειδή χρειάζεται και αυτό όπως το τσόφλι για το αυγό.
Αφού άκουσε αυτά ό Ηγούμενος από το μοναχό, τον συγχάρηκε και είπε:
«Εάν όλοι κάναμε όπως εσύ τέκνον μου, δηλαδή να εργαζόμαστε δια να συγκρατήσομε τα πάθη μας και ενημερώσομε τον κακόν - εαυτό μας,
ή γη θα γινόταν ουρανός και όλοι θα ήμασταν ευτυχισμένοι και ειρηνικοί».
Ο Ηγούμενος αφού άκουγε συνέχεια τον μοναχό να εκφέρει το ίδιο παράπονο τον ρώτησε μια φορά και του είπε: «Έχω μια ερώτηση να σου κάνω αδερφέ. Τι είδους εργασία κάνεις και μου λες ότι
κουράζεσαι συνέχεια;»
Ο μοναχός τότε αποκρίθηκε: «Ηγούμενε έχω τόσες εργασίες κάθε ημέρα και νύχτα ώστε οι δυνάμεις μου δεν θα έφθαναν ποτέ γι’ αυτές, εάν ο Θεός δεν με βοηθούσε.
Πρώτον, έχω δύο γεράκια τα οποία προσπαθώ να κρατώ δέσμια και να τα εξημερώνω.
Δεύτερον, έχω δυο λαγούς τους οποίους φυλάγω για να μη φύγουν.
Τρίτον, έχω δυο βόδια τα οποία επιβλέπω για να εργάζονται.
Τέταρτον, έχω ένα λύκο τον οποίον προσέχω δια να μη βλάψει κανένα.
Πέμπτον, έχω ένα λιοντάρι το οποίο προσπαθώ να κατανικήσω.
Έκτον, έχω ένα ασθενή τον οποίον πρέπει πάντοτε να τον περιποιούμαι.»
Μόλις τα άκουσε ο Ηγούμενος όλα αυτά χαμογέλασε και είπε στον μοναχό: «Αυτά παιδί μου είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν διότι είναι πάρα πολλές εργασίες για ένα άτομο».
Και όμως σεβαστέ Ηγούμενε απάντησε ο μοναχός σου είπα την αλήθεια.
Ο Ηγούμενος ο οποίος πίστευε μέχρι ενός βαθμού ότι τα λόγια του μοναχού ήταν επιπόλαια και χωρίς κάποιο περιεχόμενο του είπε: «Παιδί μου εξήγησε μου την παραβολή».
Ο μοναχός απάντησε:
Πρώτον, τα δυο γεράκια είναι τα δυο μάτια μου τα οποία πετούν, πηγαίνουν από δω και από εκεί και πρέπει να φροντίζω για να μη δουν κάτι, το οποίο θα μπορούσε να με προτρέψει σε κάποια αμαρτία.
Δεύτερον, οι δυο λαγοί είναι τα πόδια μου, τα οποία πρέπει να εμποδίζω από το να τρέχουν στις ηδονές και τον δρόμο της αμαρτίας διότι εις το βάπτισμα μου, όταν ο ιερεύς έχριε αυτά είπε:
«Του πορεύεσθε τα διαβήματα Σου» δηλαδή του Ιησού Χριστού. Φαντάζεσαι λοιπόν, Πάτερ μου, πόσους κόπους χρειάζεται αυτό;
Τρίτον, τα δυο βόδια είναι τα χέρια μου, τα οποία επιβλέπω με μεγάλη προσοχή για να εργάζονται. Να εργάζονται όμως το αγαθόν ως τα χέρια του Κυρίου, που πάλι στο βάπτισμα μου γι’ αυτά ο ιερεύς
είπε: «Αί χείρες σου εποίησαν με καί έπλασαν με».
Τέταρτον, ο λύκος είναι η γλώσσα μου η οποία πάντοτε έχει ανάγκη από χαλινάρι για να μη δαγκώσει κανένα αδελφό μου, με κάποια κατηγορία είτε είναι παρών είτε απών. Διότι αν ζυγίζουμε με
ακρίβεια και μεγάλη προσοχή τον χρυσό και άλλα πράγματα, πρέπει με μεγαλύτερη προσοχή και ακρίβεια να προσέχουμε τα λόγια μας.
Πέμπτον, το λιοντάρι πάτερ μου είναι η καρδιά μου κατά την οποία νύχτα και μέρα διεξάγω πεισματώδη αγώνα και δυστυχώς με έλκει με μεγάλη βία σε όλα όσα βλάπτουν και καταστρέφουν την ψυχή
μου.
Έκτον, ο ασθενής είναι το σώμα μου το οποίο ποτέ δεν βρίσκεται στην ίδια κατάσταση. Άλλοτε θέλει τροφή και άλλοτε νηστεία. Άλλοτε ανάπαυση και άλλοτε τυραννία. Άλλοτε περίθαλψη και άλλοτε όχι
και για τον λόγο αυτό είμαι αναγκασμένος να έχω την προσοχή μου διαρκώς γυρισμένη προς αυτό, για να το περιποιούμαι όσο είναι δίκαιο, επειδή χρειάζεται και αυτό όπως το τσόφλι για το αυγό.
Αφού άκουσε αυτά ό Ηγούμενος από το μοναχό, τον συγχάρηκε και είπε:
«Εάν όλοι κάναμε όπως εσύ τέκνον μου, δηλαδή να εργαζόμαστε δια να συγκρατήσομε τα πάθη μας και ενημερώσομε τον κακόν - εαυτό μας,
ή γη θα γινόταν ουρανός και όλοι θα ήμασταν ευτυχισμένοι και ειρηνικοί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου