«Εγώ δεν είμαι δικαστής για να χωρίζω την περιουσία σας» (Λκ. 12, 14). (Αγ. Λουκά, Αρχιεπ. Κριμαίας)

«Κάποιος από το πλήθος είπε στον Ιησού: “Διδάσκαλε, πες στόν αδελφό μου να μοιραστεί την κληρονομιά μαζί μου”. Κι ο Ιησούς του είπε: Άνθρωπέ μου, εγώ δεν είμαι δικαστής για να χωρίζω την περιουσία σας» (Λκ. 12, 13-14).

Τέτοιου είδους υποθέσεις είναι έργο των δικαστών. Με την απάντησή του ο Κύριος έδωσε στους ανθρώπους εκείνους να κατανοήσουν ότι δεν είναι δικό του έργο να λύει τα κοινωνικά και τα πολιτικά προβλήματα. Οι Ιουδαίοι είδαν στο πρόσωπο του Μεσσία έναν μεγάλο βασιλιά, ο οποίος θα ανύψωνε τον εκλεκτό λαό του πάνω από όλους τους άλλους λαούς της γης και θα είχε απεριόριστη εξουσία.

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στο διάλογό του με τον Πόντιο Πιλάτο είπε ότι είναι βασιλιάς, αλλά η βασιλεία του δεν είναι από τον κόσμο τούτο. Τα λόγια του αυτά ήταν ακατανόητα για τους ανθρώπους της εποχής εκείνης. Όμως εμείς οι χριστιανοί καταλαβαίνουμε το πραγματικό τους νόημα. Ο Κύριος είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, διά του οποίου δημιουργήθηκε ο κόσμος. Γι’ Αυτόν το να θεωρείται ένας από τους βασιλιάδες της γης είναι πολύ κατώτερο από το πραγματικό του αξίωμα ως Βασιλιά και ευεργέτη όλου του σύμπαντος κόσμου.

Στην παλαιά εποχή με τα κοινωνικά και τα πολιτικά ζητήματα ασχολούνταν οι βασιλιάδες και οι νομοθέτες, όπως, για παράδειγμα, ο Λυκούργος και ο Σόλων στην αρχαία Ελλάδα. Στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία υπήρχε ολόκληρο σύστημα ρωμαϊκού δικαίου, το οποίο μέχρι σήμερα διδάσκεται στα πανεπιστήμια. Όμως οι νόμοι αυτοί δεν μπόρεσαν να σώσουν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από την ολοκληρωτική καταστροφή που της επέφεραν οι Βάνδαλοι. Όπως επίσης δεν μπόρεσαν αυτοί οι νόμοι να την προφυλάξουν και από την ηθική διαφθορά που κατέλαβε όλα τα στρώματα του λαού. Το ίδιο και στην Ελλάδα…

Ο Σωτήρας του κόσμου ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πιο καλά από όλους τους βασιλιάδες και τους νομοθέτες γνωρίζει που βρίσκεται η ρίζα του κακού και μας το λέει καθαρά στο Ευαγγέλιό του. «Ο καλός άνθρωπος βγάζει το καλό από το αγαθό απόθεμα της καρδιάς του, κι ο κακός από το κακό απόθεμα της καρδιάς του βγάζει το κακό. Γιατί το στόμα του ανθρώπου μιλάει από το περίσσευμα της καρδιάς» (Λκ. 6, 45). «Γιατί από την καρδιά βγαίνουν πονηρές σκέψεις, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλαστήμιες.» (Μτ. 15, 19).

Οι αυστηροί νόμοι μπορούν ως ένα βαθμό να εμποδίσουν τους εγκληματίες να κάνουν τα εγκλή­ματά τους. Αλλά, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου, οι ρίζες του καλού και του κακού βρίσκονται στην καρδιά του ανθρώπου. Στο να απαλλαγούμε από την κακία και την αμαρτία περισσότερο συμβάλλει η καθαρότητα της καρδίας και όχι οι ωραίοι νόμοι και οι διάφορες τιμωρίες που αυτοί επιβάλλουν. Την καθαρότητα της καρδίας την πετυχαίνουμε με την βαθιά πίστη στο Θεό, την αγάπη και το φόβο του. Με το φόβο του Θεού, με το δέος δηλαδή, και όχι με το φόβο που έχει ένας δούλος απέναντι στον κύριό του.

Ο Χριστός καλεί όλους τους ανθρώπους να μην μεριμνούν περί του φαγητού και του ενδύματος και να μην σκέφτονται τα προβλήματα της αυριανής ημέρας. Όλα αυτά τα γνωρίζει ο Κύριος και θα μας τα δώσει αν πρώτα απ’ όλα επιζητούμε την Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του. Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν σ’ αυτά τα λόγια του Κυρίου.

Εμείς, όμως, από πείρα γνωρίζουμε ότι αυτά είναι αληθινά. Αν όλοι οι άνθρωποι ζούσαν σύμφωνα μ’ αυτό το λόγο του Χριστού, τότε δεν θα υπήρχαν ούτε οι πόλεμοι εξαιτίας του πλούτου…

Αν και είπε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός: «εγώ δεν είμαι δικαστής για να χωρίζω την περιουσία σας» (Λκ. 12, 13-14), αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς οι μαθητές του δεν πρέπει να συμμετέχουμε στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Στους όρθρους των μεγάλων εορτών προσευχόμαστε στους αγίους και θαυματουργούς μητροπολίτες Μόσχας και πάσης Ρωσίας, τον Πέτρο, τον Αλέξιο, τον Ιωνά και τον Φίλιππο, οι οποίοι υπήρξαν στενοί συνεργάτες και σύμβουλοι των τσάρων και σε κάποιες περιπτώσεις για κάποιο χρονικό διάστημα τους αντικατέστησαν και στο θρόνο τους, Το ίδιο βλέπουμε και στους βίους των μητροπολιτών Κιέβου και Νόβγκοροντ και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις άλλων μεγάλων ιεραρχών.

Δεν συμμετέχουν καθόλου στην κοινωνική ζωή μόνο οι έγκλειστοι και οι ερημίτες. Όλοι οι άλλοι χριστιανοί ως υπήκοοι ενός κράτους είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τα καθήκοντά τους. Αυτή είναι η εντολή του Κυρίου, ο οποίος είπε: «Απόδοτε ουν τα Καί­σαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Μτ. 22, 21), «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Μτ. 5, 8). Ας προσπαθήσουμε με όλες τις δυνάμεις μας να καθαρίσουμε την καρδιά μας, ζητώντας την βοήθεια του Θεού με τα λόγια του προφήτη Δαβίδ: «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα εύθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου» (Ψαλ. 50, 12). Αν θα ενεργούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο θα είμαστε δίκαιοι τόσο ενώπιον των ανθρώπων αλλά κυρίως ενώπιον του Θεού. Αμήν.

(Αγ. Λουκά, Αρχιεπ. Κριμαίας, «Λόγοι και ομιλίες», τ. Γ΄, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, σ. 146- 149)