Γράμμα από την φυλακή

Άγιος Βαλέριος Γκαφένκου (Ρουμάνος Ομολογητής)

Γράμμα του Ρουμάνου Ομολογητού Βαλέριου Γκαφένκου από την φυλακή

29 Ιανουαρίου 1946

Η ζωή είναι διαφορετική από όπως τη φαντάζονται οι άνθρωποι. Και ο ίδιος ο άνθρωπος είναι διαφορετικός από ο,τι φαντάζεται αυτός ότι είναι. Η αλήθεια είναι όντως διαφορετική από το πως την θεωρεί συνήθως ο ανθρώπινος νους.

Θέλω να είμαι ειλικρινής και ανοιχτός μέχρι τα βάθη της ψυχής μου. Με το πρώτο βήμα που έκανα στη φυλακή αναρωτιόμουνα γιατί είχα φυλακιστεί.

Στο κοινωνικό επίπεδο πάντα με θεωρούσαν πολύ καλό, ένα παράδειγμα ηθικής αγωγής. Αν βρισκόμουν σε σύγκρουση με κάποιον, θα ήταν μόνο για την αλήθεια.

Μετά από πολλή ανησυχία και πολύ πόνο, όταν το ποτήρι των βασάνων είχε γεμίσει, ήρθε μια άγια ημέρα, τον Ιούνιο του 1943, όταν έπεσα με το πρόσωπο στο έδαφος, γονατισμένος, με συντετριμμένη καρδιά, κλαίγοντας με λυγμούς. Παρακαλούσα τον Θεό να μου δωρίσει το φως. Εκείνη την περίοδο είχα χάσει όλη την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους. Ένιωθα ότι βρισκόμουν στην αλήθεια. Αλλά τότε γιατί υπέφερα; Στην ψυχή μου, κάποτε γεμάτη από ενθουσιασμό, παρέμεινε μόνο η αγάπη. Κανένας δε με καταλάβαινε.

Ταυτόχρονα με το κλάμα άρχισα να κάνω μετάνοιες. και ξαφνικά -ω Κύριε, τι μεγάλος είσαι, Κύριε! Είδα όλη την ψυχή μου γεμάτη από αμαρτίες.

Βρήκα μέσα μου τη ρίζα όλων των ανθρώπινων αμαρτιών. Αλίμονο, ήταν τόσες οι αμαρτίες, αλλά τα μάτια της πωρωμένης λόγω της υπερηφάνειας ψυχής μου δεν τις έβλεπαν! Τι μεγάλος είναι ο Θεός!

Βλέποντας λοιπόν όλες τις αμαρτίες μου, αισθάνθηκα την ανάγκη να φωνάξω δυνατά και να ζητήσω έλεος, οπότε μια βαθιά ειρήνη, ένα απέραντο φως και πολλή αγάπη πλημμύρισαν την καρδιά μου.
Μόλις ανοίχθηκε η πόρτα, βγήκα ταχύτατα από το κρατητήριο και πήγα στους ανθρώπους που τους ήξερα ότι με αγαπούν περισσότερο και σ’ εκείνους που με μισούσαν και είχαν αμαρτήσει εναντίον μου πιο πολύ και τους είπα στ’ ανοιχτά και απερίφραστα: «Είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος. Δεν αξίζω την εμπιστοσύνη ούτε του τελευταίου άνθρωπου. Είμαι ευτυχής!».

Όλοι έμειναν κατάπληκτοι. Μερικοί με κοίταξαν περιφρονητικά, άλλοι αψήφιστα, ορισμένοι με κοίταξαν με μία αγάπη που ούτε οι ίδιοι δεν μπορούσαν να την εξηγήσουν. Μόνο ένας άνθρωπος μου είπε; «Αξίζεις να σε ασπασθούμε!»” αλλά εγώ έτρεξα γρήγορα στο κρατητήριό μου, ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και συνέχισα τα κλάματά μου, ευχαριστώντας και δοξάζοντας τον Θεό….

Από τότε άρχισα ενσυνείδητα τη μάχη εναντίον της αμαρτίας. Αλλά, αν ξέρατε τι δύσκολη είναι η μάχη με την αμαρτία! Θέλω να ξέρετε ότι όχι μόνο εδώ, αλλά και όταν ήμουν έξω, πολεμούσα πάρα πολύ με την αμαρτία.

Στη φυλακή έχω εξετάσει την ψυχή μου και κατάλαβα ότι, έστω κι αν δεν είχα αμαρτήσει στην πράξη, αλλά με το στόμα και με το νου είχα ανομήσει. Πήγα στον ιερέα και, μετά από μια βαθιά εξέταση της συνείδησής μου, εξομολογήθηκα. Η εξομολόγηση με ξεφόρτωσε από τις αμαρτίες μου.

Και αγωνίζομαι αδιαλείπτως. Η μάχη δε σταματάει, μέχρι το θάνατο. Χωρίς μετάνοια κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε ένα βήμα. Τι είναι η ζωή; Είναι ένα δώρο του Θεού για μας, τους ανθρώπους, για να καθαρίζουμε τις ψυχές μας από την αμαρτία και να ετοιμαστούμε, δια του Χριστού, να δεχτούμε την αιώνια ζωή. Τι είναι ο άνθρωπος; Ένα πλάσμα που έχει δημιουργηθεί από την απροσμέτρητη αγάπη του Θεού, στον οποίο τέθηκαν μπροστά η ευτυχία και ο θάνατος, για να διαλέξει τι θέλει….

Να είστε πολύ προσεκτικοί! Στην κοινωνική τους ζωή οι άνθρωποι κοιτάζονται και εκδικάζονται όχι με βάση τι είναι αυτοί ουσιαστικά, αλλά με εξωτερικά κριτήρια. Μην έχετε απαιτήσεις από τους άλλους ανθρώπους, διότι όποιος κάνει έτσι θα υποφέρει πικρά. Αλλά αγαπήστε τους. Ένας μόνος είναι τέλειος, ένας μόνο είναι αγαθός και αγνός: ο Χριστός-Θεός!

Και τώρα: τι είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού. Προσπαθήστε να πλησιάσετε ειλικρινά τον Χριστό και αφήστε τον κόσμο με τις αμαρτίες του!