Το δίλεπτο της χήρας

Από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση στον τόπο μας, συχνά γίνονται εκκλήσεις σε όσους έχουν μεγαλύτερες οικονομικές δυνατότητες, να συνδράμουν ώστε να ανακουφισθεί ένα μέρος τουλάχιστον του βάρους που επωμίζεται το κοινωνικό σύνολο. Ανθρωπιστικοί λόγοι, υπενθύμιση του ρόλου που έπαιξαν σε παλαιότερες εποχές οι οικονομικά επιφανείς ομογενείς (και γι΄ αυτό ονομάστηκαν και «εθνικοί ευεργέτες»), επισήμανση του οφέλους που θα έχουν και οι ίδιοι από τη διατήρηση του κοινωνικού ιστού, αποτέλεσαν το περιεχόμενο των σχετικών επικλήσεων προς τους οικονομικά ισχυρότερους Έλληνες, για να βοηθήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πατρίδα.

Τα αποτελέσματα ήταν μάλλον πενιχρά. Και δυστυχώς, απ’ ό,τι φαίνεται, οι συντριπτικά περισσότεροι φρόντισαν να μεταφέρουν τα χρήματά τους σε ασφαλείς τράπεζες του εξωτερικού, αποδυναμώνοντας περαιτέρω την εθνική προσπάθεια οικονομικής ανόρθωσης. Και όχι λίγοι απ’ αυτούς, πόνταραν στην οικονομική χρεωκοπία της χώρας, ώστε σε περίπτωση επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, να μεγαλώσει η αξία των κεφαλαίων τους.

Από την άλλη πλευρά, ο απλός λαός. Αυτός που βλέπει το εισόδημά του να συρρικνώνεται, τις δουλειές να χάνονται, την αγορά να μην κινείται και το μέλλον του να διαγράφεται δυσοίωνο. Και η ενστικτώδης κίνησή του είναι να κλειστεί περισσότερο στον εαυτό του, να πάψει να κοιτά γύρω του τον πόνο των άλλων και να φροντίζει να διατηρήσει το δικό του λιγοστό εισόδημα.

Κι όμως…υπάρχουν και κάποιοι, που στις ώρες τις δύσκολες, κοιτάζουν πρώτα τον πλησίον, που έχει μεγαλύτερη ανάγκη, και ύστερα τον εαυτό τους. Και αναζητούν τρόπους και μέσα για να φανούν χρήσιμοι στην ανάγκη του άλλου. Και, είτε το γνωρίζουν είτε όχι, η δική τους προσφορά αξίζει πολλά περισσότερα από κάποιον που δίνει επειδή έχει άνεση. Γιατί αυτό που ζητά ο Κύριος είναι η διάθεση και όχι η υστεροβουλία ή οι υπολογισμοί κάποιας ανταπόδοσης: «Αναβλέψας δε είδε τους βάλλοντας τα δώρα αυτών εις το γαζοφυλάκιον πλουσίους· είδε δε τινα χήραν πενιχράν βάλλουσαν εκεί δύο λεπτά, και είπεν· αληθώς λέγω υμίν ότι η χήρα η πτωχή αύτη πλείον πάντων έβαλεν» (Λουκ. 21, 1-4).

Στα Βραχνέικα της Πάτρας, λοιπόν, ζει ο κ. Ευθύμης. Ο κ. Ευθύμης είναι άτομο με ειδικές ικανότητες – κατ’ άλλους με ειδικές ανάγκες –, έχει δυο παιδιά εκ των οποίων το ένα αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και κάθε δυο ημέρες πρέπει να επισκέπτεται  νοσοκομείο γιατί δεν μπορεί να φάει τίποτα άλλο πέρα από γάλα. Ακόμη, ο  ίδιος είναι άνεργος, άπορος και συντηρείται από την προσφορά του Χαμόγελου του Παιδιού.

Στην Πάτρα ζει και ο κ. Γιάννης που αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα και αναζητούσε φαγητό για τη οικογένειά του αλλά και ένα αναπηρικό καροτσάκι για να μπορεί να σηκώνεται από το κρεβάτι.

Ο κ. Ευθύμης πληροφορήθηκε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο συμπολίτης του, πήρε τα τρόφιμα που του είχε δώσει το Χαμόγελο του Παιδιού για αυτές τις ημέρες και χωρίς δεύτερη σκέψη τα πήγε στην οικογένεια του κ. Γιάννη. Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Τα χρήματα που πήρε από την αναπηρική του σύνταξη, τα έδωσε για να προμηθευτεί το πολυπόθητο καροτσάκι ο κ. Γιάννης – τον οποίο μέχρι τότε δεν γνώριζε!

Στις φωτογραφίες οι δυο άνδρες δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους.

(Πληροφορίες αντλήθηκαν από τον ιστότοπο: www.thebest.gr)