Δεν τόλμησα να αρνηθώ

Δεν τόλμησα να αρνηθώ

 

1. Ο στάρετς Λεωνίδας, ακολουθώντας την συμβουλή του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να δημιουργεί για τον ταλαντούχο μαθητή του στάρετς Μακάριο αφορμές να πάρει στεφάνια δόξης, υποβάλλοντάς τον σε τεστ υπομονής.

Τον επέπληττε και τον επιτιμούσε μπροστά σε άλλους, για να ωφελούνται από την ταπείνωσή του.

2. Κάποια φορά ο ηγούμενος, π. Μωϋσής, εκάλεσε τον π. Μακάριο και τον παρεκάλεσε να γίνει ανάδοχος στην κουρά ορισμένων αδελφών. Ο π. Μακάριος εκλαμβάνοντας την παράκληση του ηγουμένου σαν εντολή, απάντησε με μια ταπεινή υπόκλιση. Όταν γύρισε στον π. Λεωνίδα, τον βρήκε περιστοιχισμένο από ένα πνευματικά διψασμένο πλήθος. Ο π. Μακάριος με δύο λόγια τον ενημέρωσε, τι τον ήθελε ο ηγούμενος. Ο π. Λεωνίδας, με βλοσυρό βλέμμα, ρώτησε τον π. Μακάριο:

— Και τι απάντησες· συγκατατέθηκες;

— Δεν τόλμησα να αρνηθώ.

Απάντησε ο π. Λεωνίδας:

— Μάλιστα, αυτό είναι χαρακτηριστικό της υπερηφάνειάς σου!…

Τα είπε υψώνοντας τη φωνή του και προσποιούμενος ότι είχε θυμώσει. Μετά άρχισε να τον επιτιμάει.

Ο π. Μακάριος με κατεβασμένο το κεφάλι υποκλινόταν ταπεινά και κατά διαστήματα έλεγε:

— Είμαι ένοχος. Συγχώρησέ με, πάτερ! Για το όνομα του Χριστού.

Οι παρευρισκόμενοι, αγαπώντας εξ ίσου τους δύο γέροντες, παρακολουθούσαν το περιστατικό με αμηχανία και ευλαβικό δέος.

Και όταν ο γέροντας σιώπησε, ο π. Μακάριος έβαλε μετάνοια˙ και με πραότητα του είπε:

— Συγχώρησά με, πάτερ. Μου δίνεις ευλογία να ειπώ στον ηγούμενο: Όχι, δεν θέλω;

— Να αρνηθής; Πώς μπορείς να αρνηθής; Μόνος σου το ζήτησες και τώρα θα πας να το αρνηθής; Όχι! Πάει! Τώρα δεν γίνεται! Το ζήτημα έκλεισε…

Αυτά τα είπε ο π. Λεωνίδας, επειδή με κάθε τρόπο ήθελε να βρίσκει αφορμές να αυξάνει την πνευματική ωφέλεια σ’ εκείνους, που του είχαν εμπιστευθή την πνευματική τους ζωή!

Υπήρχε και ένας άλλος λόγος. Ήθελε να κάνει τεστ στην ταπείνωση του π. Μακαρίου και να δώσει αφορμή να αποκομίσουν και οι άλλοι ωφέλεια.

3. Ο στάρετς Λεωνίδας έτρεφε βαθειά αγάπη και ειλικρινή σεβασμό για τον π. Μακάριο. Και όταν το θεωρούσε ωφέλιμο, εξέφραζε τα αισθήματά του αυτά με τέτοιο τρόπο, που οι ακροατές του έμεναν κατάπληκτοι.

Κάποτε ένας άνθρωπος ερώτησε τον στάρετς Λεωνίδα:

— Σε τι πνευματικό επίπεδο ευρίσκονται οι πατέρες π. Μωϋσής, Αντώνιος και Μακάριος.

Ο στάρετς Λεωνίδας απάντησε:

— Και ο π. Μωϋσής και ο π. Αντώνιος είναι άνθρωποι μεγάλης αρετής. Μα ο π. Μακάριος είναι πραγματικά άγιος!

Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει:

• Γνώρισμα των προχωρημένων στην αρετή είναι να υπομένουν γενναία και ευχάριστα τις ύβρεις. Μα των αγίων και των οσίων γνώρισμα είναι να ακούουν επαίνους, χωρίς να βλάπτωνται (Λόγος ΚΑ’, περί κενοδοξίας § ι’).

Πηγή: Στάρετς Λεωνίδας, Μετάφραση: οι Διάκονοι Αλκίσων Μιχαήλ & Χαρίτων Μιχαήλ, Διασκευή: Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος, Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1992