Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ μεγάλη ἐλπίδα μας

Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ μεγάλη ἐλπίδα μας (Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε)

Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ μεγάλη ἐλπίδα μας

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε (†2011)
Δικαίου τῆς Ρουμάνικης Σκήτης τοῦ Τιμίου Προδρόμου

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας

Ἁγίου Ὅρους

Μετά τήν ἀνάληψι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ στούς οὐρανούς, ἡ Κυρία Θεοτόκος ἦταν ἡ μεγάλη παρηγοριά τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί ὅλων ὅσοι εἶχαν πιστεύσει καί ἀκολουθήση τήν Θεῖο Διδάσκαλο.

Ἡ καρδία τῆς Θεοτόκου ἄκουε πολύ μυστικά καί αἰσθανόταν ἀνέκφραστες χαρές.

Εἶχε ἰδῆ θαυμαστά ἔργα, εἶχε ἀκούσει τόσα πρωτάκουστα λόγια, τόσα μυστήρια πού τῆς τά ἐμπιστεύθηκε ὁ Υἱός Της, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, τόν Ὁποῖον εἶχε μέσα στήν καρδιά της. Πολλά ἀπ᾿ αὐτά πού ἐγράφησαν στά Ἱερά Εὐαγγέλια ἀπό τούς ἁγίους Εὐαγγελιστάς καί ἰδιαίτερα ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, τά ἄκουσε ἀπό τό ἅγιο στόμα της.

Ἡ ἱερά Παράδοσις μᾶς λέγει ὅτι ἡ Κυρία Θεοτόκος Μαρία ἔζησε μέχρι  τά γηρατειά της μέ βαθειά ταπείνωσι, μαζί μέ τόν μαθητή τῆς ἀγάπης, τόν ἅγιο Ἰωάννη, στήν πόλι Ἔφεσο.

Ἀλλά συχνά ἐπήγαινε καί στούς Ἁγίους Τόπους τῆς πόλεως Ἰερουσαλήμ, τόπους μεγάλων καί ἁγίων ἀναμνήσεων καί ὅπου ἐτελείωσε καί τήν ἐπίγεια ζωή της. Στήν Γεθσημανῆ, ὁ τάφος τῆς Θεοτόκου, τιμᾶται μέχρι σήμερα μέ βαθειά εὐλάβεια ἀπ᾿ ὅλο τόν χριστιανικό κόσμο, ἀκόμη κι ἀπό τούς μουσουλμάνους.

Μᾶς λέγει πάλι ἡ Ἱερά Παράδοσις, ὅτι ὄχι πολύν καιρό μετά τήν Κοίμησί της, ὅταν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι συγκεντρώνοντο καθημερινά στό ὑπερῶο καί ἀπήγγειλλαν: «Μέγα τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ βοήθησον ἡμᾶς», κάποια ἡμέρα τούς ἐμφανίσθηκε ἡ Κυρία Θεοτόκος συνοδευομένη ἀπό φωτεινούς ἀγγέλους καί τούς εἶπε: «Χαίρετε, διότι ἐγώ εἶμαι μαζί σας ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς σας»! Τότε οἱ Μαθηταί, μέ ἔκστασι καί μέ χαρά ἐκραύγασαν: «Ὑπεραγία Θεοτόκε, βοήθησον ἡμᾶς»! Καί ἀπό τότε παρέμεινε «Ἡ Τάξις τῆς Παναγίας», ἡ ὁποία διατηρεῖται στά μοναστήρια, στήν τράπεζα τῆς ἀδελφότητος, μετά ἀπό Κυριακές καί ἑορτές, πού μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν ὑπόσχεσι τῆς Μητέρας μας Κυρίας Θεοτόκου: ««Χαίρετε, διότι ἐγώ εἶμαι μαζί σας ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς σας»!

Τότε ἡ χαρά τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἦταν μεγάλη, καθώς μεγάλη καί ἡ ἐλπίδα ὅλων τῶν χριστιανῶν, γνωρίζοντας ὅλοι αὐτή τήν ὑπόσχεσι τῆς Παναγίας μας.

Πράγματι, ἡ Θεοτόκος μᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι θά εἶναι μαζί μας ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς μας. Αὐτή κρατεῖ τήν ὑπόσχεσίν της κι ἐμεῖς τήν συναντοῦμε πάντοτε καί παντοῦ στόν δρόμο τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας.

Ὁ χριστιανικός κόσμος εἶναι γεμᾶτος ἀπό ἐκκλησίες πού εἶναι ἀφιερωμένες στήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ἀναρίθμητες εἰκόνες της θαυματουργές, ἀπό τίς ὁποῖες ἐκχέονται μέ ἀφθονία τά πλούσια δῶρα της γιά ὅλους τούς πιστούς πού τρέχουν μέ πίστι καί εὐλάβεια κοντά της.

Γι᾿ αὐτό, εἶναι φόρος τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης τά ὡραιότερα λόγια πού ἀπήγγειλλε ποτέ ἀνθρώπινη γλῶσσα, νά ἀπευθύνωνται στήν Κυρία Θεοτόκο, διότι Αὐτή εἶναι: Ἡ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ἡ τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα τῶν Σεραφείμ, ἡ Μητέρα τῆς προσευχῆς, ἡ πηγή τοῦ ἐλέους, ἡ ταχεῖα βοήθεια, τό ἀνίκητον τεῖχος καί ἡ λύτρωσις τοῦ κόσμου.

Ἡ πιό ἀκριβή κληρονομιά της, πού εἶναι ἡ πνευματική ζωή, ἡ Ἁγία Ὀρθοδοξία, τήν ἔθεσε ὑπό τήν προστασία τῆς Κυρίας Θεοτόκου, στήν Ὁποία τῆς ἔδωσε καί ἐπίγειο Κῆπο, τό Ἅγιον Ὄρος ῎Αθω. Κῆπος ἄγριος, πετρώδης, καιόμενος τό καλοκαίρι ἀπό τόν ἥλιο καί δερνόμενος ἀπό τούς δυνατούς ἀνέμους καί τά θαλάσσια κύματα, ἀλλά μέσα σ᾿ αὐτόν τόν Κῆπο ἀναπτύσσονται «τά λογικά ἄνθη τοῦ παραδείσου», τά πνευματικά ἄνθη τῶν ὁποίων ὁ πόθος εἶναι ἀδιάκοπος γιά τήν ἀπόκτησι τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν.
Ἰδιαίτερα, γιά τούς μοναχούς, ἡ Κυρία Θεοτόκος εἶναι ἡ τέλεια ἐνσάρκωσις τῶν διά μέσου τῶν αἰώνων πνευματικῶν ὑποσχέσεων: εἶναι ἡ Μητέρα τῆς καθαρότητος, τῆς ἁγιότητος, τῆς ἐκπηγάσεως τῆς ἀδιακόπου προσευχῆς.

Ἕνας μοναχός τῶν ἡμερῶν μας συνέγραψε ἕνα πολύ ὠραῖο ποίημα «Ἀκάθιστον τῆς Φλογερᾶς Ρομφαίας τῆς Κυρίας Θεοτόκου», προστάτιδος τῆς ἀκαταπαύστουν προσευχῆς.

Εἶναι ἄξιο νά ἐνθυμηθοῦμε τό γεγονός ὅτι ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Χῶρες τιμοῦν ἐξ ἴσου τήν Κυρία Θεοτόκο, καί κάθε μία Χώρα τῆς προσφέρει καί ἀπό κάποιο συγκεκριμένο ὄνομα, μέ τό ὁποῖο ἀρέσκονται νά τήν ὀνομάζουν καί μέ αὐτό νά τήν ἀποκαλοῦν.

Ἔτσι, οἱ Ἕλληνες, ἀνάλογα μέ τόν τέλειο πόθο τους γι᾿ Αὐτήν, τήν ὀνομάζουν Γοργοϋπήκοο. Ἐπειδή τά θαύματά της εἶναι ἀναρίθμητα, τήν ὀνομάζουν ὄχι ἀπλῶς Ἁγία, ἀλλά Παν-αγία. Τούς Σλαύους τούς ἐντυπωσιάζει ἰδιαίτερα ἡ τιμή τήν ὁποίαν ἀξιώθηκε ἡ Κυρία Θεοτόκος νά γίνη Μητέρα τοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτό Bogoroditsa, δηλαδή Μητέρα τοῦ Θεοῦ εἶναι τό συνηθισμένο ὄνομα μέ τό ὁποῖο τήν ἀποκαλοῦν. Οἱ Ρουμᾶνοι στήν χιλιετῆ ἱστορία τους, πού δοκιμάσθηκαν σκληρά ἀπό βαρβαρικές ἐπιδρομές, ποθοῦσαν πάντοτε καί μέ τήν θερμότητα μητρικῆς καρδιᾶς, ὄντας στά καταφύγιά τους πιό πολύ τήν ἀποκαλοῦσαν Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό στήν Ρουμανία τό Ὄνομα: «Maica Domnului  δηλ.Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἤ Μητερούλα τοῦ Θεοῦ», χρησιμοποιοῦνται περισσότερο.

Ἡ ὀνομασία «Μητέρα τοῦ Θεοῦ» ἐκφράζει ἰδιαίτερα τήν μητρική της στοργή καί τήν θεία παντοδυναμία της. Γι ᾿ αὐτό καί ἡ πιό διαδεδομένη εἰκόνα της εἶναι ἐκείνη πού παρουσιάζει τήν Θεοτόκο μέ τό Θεῖον Βρέφος στήν ἀγκαλιά της.

Δίπλα ἀπ᾿ αὐτή τήν εἰκόνα, μέ ἰδιαίτερη τιμή ἔχει θέσι ἡ Θεοτόκος ἡ Προσευχομένη, ἡ ὁποία στέκεται σέ στάσι προσευχῆς μέ τά χέρια της ὑψωμένα ζητῶντας ἀπό τόν Υἱόν της τό ἔλεος ὑπέρ τοῦ κόσμου.  Τήν εὑρίσκουμε συνήθως στό μέσον τοῦ τέμπλου (εἰκονοστασίου), ὅπου ὁ Σωτήρ ἐμφανίζεται ὡς Βασιλεύς καί Κριτής τοῦ κόσμου, ἔχοντας δεξιά του τήν Μητέρα Του, ἐνῶ ἀπό ἀριστερά, τόν μεγάλο Φίλον Του, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο. Ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἔχει ταπεινή μορφή καί χέρια ἀνυψωμένα πρός τόν Κύριον. «Υἱέ μου, λέγει, βλέπε αὐτά τά χέρια τά ὁποῖα σέ ἐκράτησαν! Τά ὑψώνω πρός Ἐσένα μέ ταπείνωσι καί ἱκεσία: «Λύτρωσε ἀπό τά βάσανά του τό ἀνθρώπινο γένος»! Ποιός μπορεῖ νά ἀρνηθῆ μία τέτοια προσευχή; Ἀπ᾿ αὐτές τίς δυνατές προσευχές ἔχει ἀποδειχθῆ ὅτι ἡ δυναμική βοηθός τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἶναι ἡ Κυρία Θεοτόκος.

Στήν ἐποχή μας, ὁ κόσμος ἔχει ἐξοργίσει τόν Δίκαιο Κριτή μέ τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν του. Καί Ἐκεῖνος τώρα εἶναι ἕτοιμος νά ξεσπάση ἐναντίον μας. Δέν ἔχουμε ἄλλη σωτηρία, οὔτε ἄλλη δυνατή ἐλπίδα, ἐκτός ἀπό τά πανάγια Χέρια τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου μας, τά ὁποῖα δέν κουράζονται νά ὑψώνονται ἐνώπιόν Του γιά τήν σωτηρία ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μας σέ Σένα, ἐναποθέτουμε Μητέρα μας Κυρία, Θοτόκε! Ἀμήν.

***

Μετάφρασις ἀπό μοναχό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Ἀναβάσεις

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5099.html