Πραγματικός σύζυγος

Πραγματικός σύζυγος

Θα σας πω για ένα ακόμα χαρακτή­ρα πραγματικού συζύγου, που πάρα πολύ δύσκολα τον συναντούμε στίς μέρες μας. Εμείς γνωρίσαμε όμως έναν.

Κατά πάντα τέλειος χαρακτήρας, χρι­στιανός, πλήρως κοινωνικός. Άργησε να παντρευτεί, σχεδόν στα τριάντα του, όχι γιατί αποστρεφόταν, αλλά νόμιζε ότι έτσι έπρεπε. Και τότε έκανε την προσευχούλα του με πίστη και βρήκε μια κορούλα και παντρεύτηκε. Η κο­ρούλα ήταν μικρή, δέκα χρόνια μικρότερη απ' αυτόν.

Μόλις την παντρεύ­τηκε άρχισε αυτή να κάνει αταξίες. Έ­κανε πως δεν έβλεπε αυτός, νόμιζε πως είναι κορούλα του και αυτός πατέρας της. Είχαν όμως επιχειρήσεις μεγάλες στο εξωτερικό και έπρεπε κατ' ανά­γκην να πάνε εκεί, έστω και προσωρι­νά. Την παίρνει λοιπόν και έφυγαν. Όταν πήγαν εκεί αυτή πείσμωσε.

Λέει: «Για να με χωρίσει από το περιβάλλον μου το 'κανε. Εγώ θα τον αφήσω». Λοιπόν, τον παρατάει και έφυγε. Έρ­χεται στην Ελλάδα και πού πάει; Σ' ένα από αυτά τα «καζίνα» και ζούσε ως ελεύθερη γυναίκα επί αμοιβή.

Αυ­τός, από την ήμερα που έφυγε δεν έ­παυε κάθε μέρα να κάνει προσευχή με δάκρυα και να επιμένει, να εκβιάζει τον Θεό:

«Πανάγαθε δεν υποχωρώ, δεν θα Σ' αφήσω, Εσύ μου έδωσες τη γυναίκα μου. "Παρά Κυρίου αρμόζεται ανδρί γυνή". Θέλω τη σύζυγο μου. Εάν πλανήθηκε η κορούλα πρέπει να χαθεί; Γιατί ήρθες Εσύ στη γη; Δεν ήρθες να ανεύρεις το απολωλός, να θεραπεύσεις τον άρρωστο, να αναστήσεις τον νεκρό; Δεν υποχωρώ, δεν θα Σ' αφήσω ήσυχο. Θέλω τη γυναί­κα μου, να μου τη φέρεις πί­σω!»

Έκλαιε επί δύο χρόνια. Επέδρασε η προσευχή και τε­λικά ήρθε στον εαυτό της. «Πω, πω», ομολογούσε, «πρέπει να κάνει ο Θεός άλλη κόλαση, γιατί αυτή είναι για μένα μι­κρή!». Πιάνει και του γράφει ένα γραμματάκι κα του λέει: «Δεν τολμώ να σε ονομάσω, δεν έχω θέση. Αν επιστρέψω, με δέχεσαι σαν υπηρέτρια;»

Α­παντάει αυτός: «Αγάπη μου, γιατί είπες αύτη τη λέξη καί με πλήγωσες; Δεν σε έστειλα για διακοπές και περιμένω με λα­χτάρα την αγάπη μου να 'ρθει στην αγκαλιά μου;» Πήγε λοι­πόν, την περίμενε στο αεροδρό­μιο, όπως συννενοήθηκαν.

Ό­ταν βγήκε αυτή έξω και τον εί­δε έπεσε κάτω και άρχισε να χτυπιέται με κλάματα. Την πή­ρε στην αγκαλιά του. «Αγάπη μου, γιατί κάνεις έτσι και με πληγώνεις; Σε περίμενα με λα­χτάρα. Πάμε στο σπίτι μας, δεν χωρίσαμε ποτέ. Πάντοτε μαζί σου ήμουν.»

Καί απεδείχθη υστέρα ότι έγινε πιστή σύζυγος αυτή η κορούλα. Αυτή είναι η θέση του άνδρα, του συζύγου. Άμα οι σύζυγοι είναι τέτοιοι, δείξε μου ποια γυναίκα είναι κακή;

γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός