παπα-Δημήτριος Γκαγκαστάθης - Ἐμπειρίες ἑνὸς ταπεινοῦ λευΐτη

Ὁ π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης (1902-1975), ἕνας ἁπλοϊκὸς καὶ ἅγιος κληρικὸς τοῦ αἰῶνα μας, ὅταν λειτουργοῦσε εἶχε θεῖες θεωρίες καὶ ἐμπειρίες. Διηγεῖται ὁ ἴδιος: Κάποτε, στὴ μεγάλη εἴσοδο, κι ἐνῷ πλησίαζα στὴν ὡραία πύλη, εἶδα ἀριστερά μου ἕνα ὄμορφο παιδάκι, ποὺ χάθηκε σὰν σκιά. Συγχρόνως ἀκούστηκε κρότος ἀπὸ τὸ καντήλι τῆς Παναγίας, ποὺ ἄρχισε νὰ κουνιέται μέχρι τὸ τέλος τῆς λειτουργίας. Σὲ μία νυχτερινὴ λειτουργία μου στὸ ναὸ τῶν Ταξιαρχῶν, εἶδα τὴν ὥρα τῆς δοξολογίας τὸ ἴδιο ἐκεῖνο παιδάκι νὰ στέκεται μπροστὰ στὴν προσκομιδή, καὶ νὰ ἐξαφανίζεται πάλι σὰν καπνός.

Ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λειτούργησα στὴν ἱερὰ μονὴ Ἁγίας Τριάδος Μετεώρων. Τί εὐλογία Θεοῦ! Ἐκείνη ἡ λειτουργία θὰ μοῦ μείνει ἀλησμόνητη· στὴ μεγάλη εἴσοδο κατέβηκε ἀπὸ ἀριστερὰ μία γυναίκα, ἀπὸ δεξιὰ ἕνας ἄνδρας μ᾿ ἕνα μικρὸ παιδί, ἐνῶ πλῆθος ἀπὸ ἄλλα παιδάκια ἀκολουθοῦσαν τὰ τίμια Δῶρα.

Κάτι ἀνάλογο συνέβη στὶς 8 Αὐγούστου 1954· στὶς 5 τὸ πρωὶ ξεκίνησα γιὰ τὸ χωριὸ Ἀρδάνι. Περπατοῦσα κι ἔψαλλα κατανυκτικοὺς ὕμνους γιὰ νὰ εὐχαριστήσω τὸν Κύριο καὶ τὴ Θεοτόκο. Φτάνοντας στὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ, ἄρχισα τὸν ὄρθρο, καὶ στὴ συνέχεια μπῆκα στὴ θεία λειτουργία μὲ πνευματικὴ εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαση. συνέβη τότε τὸ ἑξῆς θαυμαστό: Ὅσα παιδιὰ ἀπὸ 12 ἐτῶν καὶ κάτω βρίσκονταν στὸ ναό, ἔβλεπαν στὸ ἱερὸ δύο μεγάλες σκάλες, πάνω στὶς ὁποῖες ἀνέβαιναν καὶ κατέβαιναν παιδάκια λουσμένα στὸ Φῶς. Ὅταν διάβαζα τὸ Εὐαγγέλιο, γέμισε ἀπὸ παιδάκια ἡ ἁγία τράπεζα· τὴν ὥρα τῆς μεγάλης εἰσόδου ἡ νεωκόρος εἶδε νὰ κατεβαίνει ἀπὸ τὴν ἀριστερὴ σκάλα μία γυναίκα κι ἀπὸ τὴ δεξιὰ ἕνας ἄνδρας μ᾿ ἕνα μικρὸ παιδί, ἐνῶ πλῆθος παιδάκια ἀκολουθοῦσαν τὴ μεταφορὰ τῶν τιμίων Δώρων.

Μερικὲς φορὲς ὁ παπα-Δημήτρης, τὴν ὥρα τῆς θείας λειτουργίας, εἶχε ἐνοχλήσεις ἀπὸ τοὺς δαίμονες: Κάποτε, διηγεῖται, ἐνῶ λειτουργοῦσα, ἀκούω ἔξω θορύβους. Βγαίνω, καὶ τί νὰ δῶ! Οἱ σατανάδες χτίζανε πολυκατοικία. Ἄλλος κρατοῦσε μυστρί, Ἄλλος φτυάρι... Τοὺς σταύρωσα, κι ὅλα ἐξαφανίστηκαν. Ἄλλοτε, ἐνῶ λειτουργοῦσα τὴ νύχτα, μπῆκαν στὴν ἐκκλησία κι ἄρχισαν ν᾿ ἀναποδογυρίζουν τὶς καρέκλες. Ὁ ἀρχηγός τους μάλιστα μπῆκε στὸ ἱερό, ἔκλεισε τὸ παραθυράκι καὶ μ᾿ ἔπιασε ἀπ᾿ τὸ λαιμὸ νὰ μὲ πνίξει. Ἐπικαλέστηκα τοὺς ἅγιους Ταξιάρχες, κι ἀμέσως χάθηκαν.

Οἱ δαίμονες, μὲ παραχώρηση Θεοῦ, μπαίνουν μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ βάζουν λογισμοὺς στοὺς πιστούς. Μόλις ὅμως ποῦν οἱ ψάλτες τὸ χερουβικὸ καὶ βγεῖ ὁ ἱερέας γιὰ τὴ μεγάλη εἴσοδο, ἀμέσως φεύγουν. Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1968, ἐνῶ λειτουργοῦσε ὁ παπα-Δημήτρης, ἀνάμεσα στὸ ἐκκλησίασμα ἦταν κι ἕνα κορίτσι 14 ἐτῶν, ποῦ τὸ βασάνιζε ὁ σατανᾶς. Τὴν ὥρα τοῦ χερουβικοῦ ἔβγαλε ξαφνικὰ μία τρομερὴ κραυγὴ κι ἔπεσε κάτω σὰν νεκρό. Οἱ πιστοὶ ἀνησύχησαν. Σὲ λίγα λεπτὰ ὅμως τὸ σήκωσαν σὲ καλὴ κατάσταση, σωφρονισμένο. Στὸ τέλος μάλιστα τῆς θείας λειτουργίας ἔγινε Παράκληση, καὶ τὸ κορίτσι ἔφυγε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία πολὺ διαφορετικό.

Κάθε φορὰ ποὺ ὁ παπα-Δημήτρης λειτουργοῦσε στὸ ναὸ τοῦ χωριοῦ του, τοὺς Ἁγίους Ταξιάρχες, ἡ ἁγία τράπεζα εὐωδίαζε. Αὐτὸ συνέβαινε μερικὲς φορὲς καὶ σὲ ἄλλους ναούς. Ἡ εὐωδία παρουσιαζόταν κυρίως μετὰ τὴ μεγάλη εἴσοδο, ὅταν τοποθετοῦσε τὰ ἄχραντα Μυστήρια πάνω στὴν ἁγία τράπεζα. Ἄλλοτε παρουσιαζόταν τὴν ὥρα τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στὸ «τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν... ».

Συχνὰ ἔβαζε βαμβάκι κάτω ἀπὸ τὸ ἀντιμήνσιο πρὶν ἀρχίσει ἡ θεία λειτουργία, καὶ τελειώνοντας, τὸ βαμβάκι μυροβολοῦσε. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ μαρτυροῦν πολλοί, ποῦ συγκλονίστηκαν καὶ τονώθηκαν στὴν πίστη. Τὸ ἄρωμα τῆς ἁγίας τραπέζης δυνάμωνε τὸ λειτουργὸ καὶ τὸν ἀνακούφιζε. Κάποτε ἔβγαινε τόσο ἄφθονο, ὥστε δυσκολευόταν ν᾿ ἀναπνεύσει. Μία φορὰ μάλιστα ἢ εὐωδία ἔβγαινε σὰν ἕνας μικρὸς στύλος καπνοῦ καὶ πλημμύρισε ὅλη τὴν ἐκκλησία.

Ὅταν ὁ παπα-Δημήτρης ζήτησε καὶ τὴ γνώμη τοῦ π. Φιλόθεου Ζερβάκου, ἐκεῖνος ἀπάντησε: Δὲν πρέπει ν᾿ ἀμφιβάλλουμε ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα παράδοξο θαῦμα. τὸ πιὸ βέβαιο εἶναι πὼς ἡ εὐωδία προέρχεται ἀπὸ τὴ θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποῦ σὰν Ἀμνὸς σφαγιάζεται πάνω στὴν ἁγία τράπεζα γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Πιθανὸν ὅμως νὰ προέρχεται καὶ ἀπὸ τὰ ἅγια λείψανα ποῦ βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴν ἅγια τράπεζα ἢ καὶ ἀπὸ τὰ ἐγκαίνια.