Θρήνος Ιερομόναχου για ένα λογισμό!

Διηγήθηκε ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης: «Ήταν παλαιά στου  Διονυσίου ένας πολύ ενάρετος παπάς. Πάντα λειτουργούσε με πολλή συναίσθηση και εσωτερικά δάκρυα.

»Κάποτε ήλθε στην Μονή ο Μητροπολίτης Πειραιώς, είδε τον παπά να λειτουργεί και σκέφτηκε: “Έναν τέτοιο παπά να είχα, πόσο κόσμο θα βοηθούσε!”.

»Λέγει λοιπόν στον Ηγούμενο γερο-Γαβριήλ: -Άγιε Καθηγούμενε, θα μου δώσεις τον τάδε παπά για την Μητρόπολη;

-Σεβασμιώτατε, πώς να σου τον δώσω; Αυτός ήρθε για καλόγερος. Εξάλλου δεν έχω την εξουσία να τον στείλω έξω.

-Μα Γέροντα, ξέρεις πόσο κόσμο θα βοηθήσει ένας τέτοιος παπάς; αντέτεινε ο Δεσπότης. Εσύ μόνο την ευλογία σου να δώσεις.

-Αφού το λέτε εσείς, νάναι ευλογημένο, μα πρέπει να ρωτήσουμε και τον ίδιον αν θέλει.

    »Τον φώναξαν και του είπε ό Δεσπότης:

-Κοίτα, παπά. ο Γέροντας έδωσε ευλογία να σε πάρω κάτω. Εσύ τί λες; Είναι ανάγκη να κάνεις υπακοή στην Εκκλησία.

»Υπήκουσε ο παπάς, πήγε με τον Δεσπότη στον Πειραιά και τον έκανε και Πνευματικό. Λειτουργούσε με συναίσθηση και εξομολογούσε. Την 20η ημέρα που ήταν στον Πειραιά ήρθε μία γυναίκα να εξομολογηθεί και του ανέφερε ότι είναι πολύ στενοχωρημένη, διότι δεν έχει παιδιά, ενώ είναι χρόνια παντρεμένη. Τότε αμέσως από τον ευλαβή ιερέα πέρασε σαρκικός λογισμός, τον δέχθηκε και ένιωσε την χάρι του Θεού να τον εγκαταλείπει. Αμέσως τότε την ίδια μέρα αναχώρησε για το Άγιον Όρος μετανοιωμένος. Επί είκοσι μέρες όλο το μοναστήρι του Διονυσίου αντηχούσε από τον θρήνο του παπά. Την 21η  ημέρα, από την υπερβολική του λύπη. έφυγε για τον ουρανό αφήνοντας όλους έκπληκτους, απορημένους και προβληματισμένους».

Ίσως ο Θεός οικονόμησε έτσι την σωτηρία του δίνοντάς του ισάριθμο ημερών διάστημα σωτηρίου μετανοίας εν τη μετανοία του. Ως εραστής της αγνείας μετανόησε ειλικρινά και υπερβολικά για τον λογισμό που δέχθηκε.

(Πηγή: Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορειτική παράδοση. Άγιον Όρος 2011, σ. 349-350)