Το σφουγγάρι

Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀγάπη

 Δὲν ἀποστρέφεται ποτὲ κανέναν. Οὔτε μεγάλο. Οὔτε μικρό. Οὔτε φτωχό. Οὔτε πλούσιο.

 Γίνεται γιὰ ὅλους τὸ ἀκάθαρτο σφουγγάρι, ποὺ ὅλα τὰ σκουπίζει (Ἀ' Κόρ. 4, 13). Ὅλα τὰ σκεπάζει. Ὅλα τὰ ὑπομένει.

Δὲν ὑπερηφανεύεται ἐναντίον κάποιου. Δὲν ξιπάζεται. Κανένα δὲν κατακρίνει. Ἀλλὰ κι αὐτοὺς ποὺ κατακρίνουν, τοὺς ἀποφεύγει.

Δὲν σκέφτεται μὲ δόλο. Δὲν ἐξαπατᾷ τὸν ἀδελφό του.

Δὲν ζηλεύει. Δὲν φθονεῖ. Δὲν συκοφαντεῖ.

Δὲν χαίρεται μὲ τὰ σφάλματα τῶν ἄλλων. Δὲν διασύρει αὐτὸν ποὺ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ λυπᾶται μαζί του. Καί του, συμπαραστέκεται.

Δὲν ἀγνοεῖ τὸν ἀδελφό του, ὅταν βρίσκεται σὲ χάπια ἀνάγκη. Ἀλλὰ τὸν βοηθᾷ μὲ κάθε τρόπο. Καὶ ἐν ἀνάγκῃ πεθαίνει μαζί του.

Ἐκτελεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ εἶναι μαθητής Του. Γιατί ὁ ἴδιος ὁ καλός μας Δεσπότης Χριστὸς εἶπε: «Ἀπὸ αὐτὸ θὰ μάθουν ὅλοι ὅτι εἶσθε μαθητές μου, ἐὰν ἔχετε ἀγάπη μεταξὺ σας» ('Ἰω. 13,35).

Ἀντίθετα ἔχεινος ποὺ δὲν ἔχει ἀγάπη:

Θυμώνει εὔκολα. Ὀργίζεται. Μισεῖ. Χαίρεται μὲ τὴν ἀδικία τῶν ἄλλων.

Δὲν συμπάσχει μὲ αὐτὸν ποὺ ἁμάρτησε. Δὲν ἁπλώνει τὸ χέρι του νὰ βοηθήσει αὐτόν, ποὺ ἔπεσε. Δὲν συμβουλεύει αὐτόν, ποὺ παρασύρθηκε. Δὲν στηρίζει αὐτόν, ποὺ κλονίζεται.

Ἔτσι γίνεται φίλος τοῦ διάβολου καὶ ἐφευρέτης κάθε πονηρίας. Γίνεται ἐργάτης τῆς ὑπερηφάνειας καὶ σκεῦος τῆς ἀλαζονείας.

Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου